Bibliotekarka - społecznica

Katarzyna Puzyńska "Trzydziesta pierwsza". W tej książce bibliotekarka jest mamą zabójcy. Sprawia miłe wrażenie, ale....

 

METRO 2033

W postapokaliptycznej powieść Dmitrija Gluhovskiego pt."Metro 2033" opisującej życie ludzi chroniących się w moskiewskim metrze po wojnie atomowej pojawia się postać bibliotekarza. Z pewnością nie chcielibyście jego spotkać. Jest to stwór porosły szorstką sierścią, ze spiczastymi uszami i zielonymi, zwierzęcymi źrenicami.

"Teraz,z bliska, bibliotekarz niczym już nie przypominał goryla, i w ogóle małpy. Jego pysk drapieżnika porastała sierść, pełna długich kłów paszcza była szeroka prawie od ucha do ucha, a oczy były tak wielkie, że stwór nie przypominał żadnego ze zwierząt, które Artem kiedykolwiek widział, żywe czy na obrazku" s. 389


Metro 2033 / Dmitry Glukhovsky ; z ros. przeł. Paweł Podmiotko. - Kraków : Insignis Media, cop. 2010.

Czarnej serii ciąg dalszy

Czytam kolejny tom z Czarnej serii (Wydawnictwo Czarna owca). Tym razem jest to Lena Oskarsson i książka pt."Plac dla dziewczynek". Jestem w trakcie lektury i powstrzymuję się przed podejrzeniem zakończenia. Klimat książki kojarzy mi się z filmem "Miasteczko Twin Peaks. Popełniono morderstwo - ciało znaleziono na Placu Dzieci z Bullerbyn.
Zastanawiam się, czy Szwedzi czują awersję do Astrid Lindgren i jej twórczości czy tylko Lena Oskarsson ma dość słodkich opowieści?
Ja w każdym razie Astrid jak lubiłam tak lubię.
Co do książki Leny Oskarsson warto nadmienić, że główną bohaterką jest Polka - Zuza Wolny - imigrantka z Polski, fałszywa pielęgniarka. Kim jest zabójca?

Kobieta w XVII-wiecznych Chinach

Poznawanie XVII-wiecznej kultury chińskiej z Lisą See rozpoczęłam od powieści „Miłości Peonii”.
Peonię – bohaterkę książki poznajemy tuż przed jej szesnastymi urodzinami. Jest śliczną ale i trochę próżną dziewczyną. Miała szczęście urodzić się w dobrze sytuowanej i uprzywilejowanej rodzinie, gdzie zadbano o jej wykształcenie. To jej ostatnie urodziny w domu przed wstąpieniem w związek małżeński. Oczywiście to rodzice wybrali dla Peonii męża i zawarli z nim kontrakt. Peonia jest jednym z jego punktów. Dziewczyna z niecierpliwością czeka na wieczorne widowisko – operę pt.”Pawilon Peonii”. Jak się okaże utwór ten będzie miał decydujące znaczenie dla jej dalszych losów.
Książkę tę z czystym sumieniem polecam również mężczyznom. Zero nudy i a mnóstwo ciekawych informacji o zwyczajach, obrzędach i tradycji chińskiej.

Tajny internet - tylko dla wtajemniczonych

Jestem w trakcie lektury interesującego artykułu Oskara Górzyńskiego pt. "Ciemna strona sieci" ("Rzeczpospolita" nr 257/2012). Okazuje się, że są internecie miejsca mroczne, dostępne tylko dla wybranych i wtajemniczonych. Strony wyglądają prymitywnie, bez reklam, zbędnej grafiki. Adresy stron również się różnią - zwykle są to losowo dobrane cyfry i litery zakończone końcówką .onion. Najbardziej szokuje zawartość. Znajdziemy tu wszystko co zakazane i nielegalne. Takie miejsca w sieci z chęcią odwiedzają przestępcy, hakerzy, oszuści.
Lektura artykułu jest możliwa po wykupieniu dostępu do serwisu , albo w wersji drukowanej po zakupie "Rzeczpospolitej" - wydanie sobotnio-niedzielne nr 257/2012.
Zainteresowanych zjawiskiem ukrytego internetu odsyłam do publikacji Natalii Pamuły-Cieślak pt."Zjawisko Ukrytego Internetu – rola bibliotek w upowszechnianiu jego zasobów".

Odeszli...

Na dzisiejszy smutny dzień –mam stały zestaw piosenek. Magda Umer „Koncert na dwa świerszcze”, Elżbieta Adamiak „Jesienna zaduma”.


Pobrano z Kanału użytkownika CarriePRG.

Słucham Marka Grechuty i Andrzeja Zauchy. Wspominamy tych, którzy odeszli – bliskich, znajomych. Wspominamy też ludzi znanych i ważnych dla nas bo towarzyszących nam przez swoją twórczość.
Wychowałam się na „Zwierzyńcu” Michała Sumińskiego (zm. 24.12.2011), podziwiałam barwne przygody Baśki z serialu "Przygody pana Michała" w reżyserii Pawła Komorowskiego (zm.28.11.2011), nuciłam piosenki Ireny Jarockiej (zm. 21.01.2012) , szukałam odpowiedzi i wskazówek w poezji Wisławy Szymborskiej (zm.1.02.2012). Odeszli.

Stereotyp bibliotekarza w literaturze

Przyznaję, ze jestem przewrażliwiona na stereotypowe postrzeganie bibliotekarzy. Ostatnio natrafiałam na opis bibliotekarki w powieści sensacyjnej Katarzyny Gacek i Agnieszki Szczepańskiej pt."Moc i cesarzowa".

W skrócie: w miejscu zbrodni znaleziono książkę "Romeo i Julia". Zidentyfikowano jej miejsce pochodzenia - praski odział biblioteki miejskiej. Pracująca tam bibliotekarka "miała przyjemny uśmiech i szare, pełne blasku oczy. W ciemnym sweterku i skromnej spódnicy wyglądała jak uosobienie bibliotekarki z telewizyjnego serialu".[s.39]
Mam nadzieję, ze jednak takiego serialu - z szarą bibliotekarką w roli głównej nie nakręcono.
Zupełnie inaczej przestawiona jest postać bibliotekarki w powieści Barbar Kosmowskiej pt. "Prowincja". Ale o tym wkrótce.